Etappe 2: Shoa Robit – Debre Sina

11 oktober 2017 - Debre Sina, Ethiopië

Debre Sina 20171011-13

Debre Sina 20171011-14

Debre Sina 20171011-15

Debre Sina 20171011-16

Na de eerste etappe om er even in te komen, stond deze woensdag de in afstand kortste etappe op het programma maar wel degene die ik op voorhand het meeste vreesde: ondanks dat er slechts 33 kilometer zouden worden afgelegd, zouden er maar liefst 1500 hoogtemeters overwonnen moeten worden. En met mijn 15 kilo overgewicht en beroerde conditie na een jaar niet intensief gesport te hebben, was dat nu niet bepaald een fijn vooruitzicht ondanks dat de 400 hoogtemeters van gisteren me nog tamelijk goed afgingen.

Ondanks dat we in Shoa Robit in waarschijnlijk het beste hotel van de hele week hadden (wat een verademing was dat trouwens vergeleken bij het luidruchtige en krakkemikkige motel de nacht ervoor), sliep ik weer niet best en dus waren mijn verwachtingen na een paar pannenkoeken met honing en een banaan (dat was een goed plan Victor!) als ontbijt nihil. De bus zou ook een optie zijn als het echt niet meer gaat. Vanwege het warme weer een dag eerder besloten we al om 8.00 uur te vertrekken om de tocht niet nog zwaarder te maken en dat bleek een goede keuze.

Op ons dooie akkertje verlieten we Shoa Robit en na een paar kilometer door de stinkende uitlaatgassen van bussen en tuk-tuks en alles wat de dorpelingen aan het opstoken waren (onze zonnelampen zijn op deze manier nog maar een druppel op een gloeiende plaat helaas) doemden de prachtige landschappen op. Net als gisteren heb ik me zitten vergapen aan de prachtige vergezichten. Wat is Ethiopië toch een prachtig land! En op de manier zoals wij het doorkruisen, zou het nog prima geschikt zijn om een fietsvakantie te houden. Het enige waar maar lastig aan te wennen valt, zijn de kleine kinderen die naar elke blanke “Money money!” roepen. En dat terwijl ze veel meer aan onze “solar energy” hebben natuurlijk. Maar goed, daar komen ze hopelijk nog wel eens achter.

Na een kilometer of 8 begon het serieuze klimwerk en dat hield tot aan de aankomst eigenlijk niet meer op. Omdat bijna iedereen in de groep het - ondanks dat we vandaag gelukkig voornamelijk bewolkt weer hadden – zwaar had, werd besloten om geregeld gezamenlijke water- en eetpauzes in te lassen om weer wat op adem te komen. En net zoals gisteren hadden we weer genoeg bekijks zodra we ergens stopten van schoolkinderen tot kamelen-/dromedarisdrijvers. Gaandeweg de etappe werd de actieve groep steeds verder uitgedund en ook ik moest na een kilometer of 18 even aan de minivan hangen en werd het steeds meer een kwestie van pure wilskracht om verder te komen. Mijn binnenblad wat ik nog niet nodig had gehad en eigenlijk niet had willen aanspreken, moest er ook aan geloven en vanaf toen was een aflopende zaak.

Op net geen 10 kilometer van het einde was met de steeds ijler wordende lucht de pijp leeg en stapte ik in de minivan en ging mijn fiets op het dak. Voor de mensen die mij op Strava volgen, nee, dat was niet ik die met 50 per uur de berg op knalde ;-). Ik had wel het goede moment uitgekozen want de beklimmingen werden daarna alleen maar steiler. Groot respect voor iedereen die de rit nog heeft uitgereden!

Aangekomen op 2700 meter hoogte in Debre Sina – een bekende pleisterplaats voor doorgaande bussen – werden we direct aangesproken door een leger aan verkopers met sinaasappels, snoep, gebrande mais en familiezakken oregano. Het was echt opvallend hoe veel verkopers er dezelfde spullen verkochten. En uiteraard was Victor met zijn ligfiets weer de grootste attractie tijdens het uitladen van de spullen en het naar binnen brengen van de fietsen in het simpele maar doeltreffende hotel.

Na zo'n pittige dag fietste de lunch, de koele Habesha en de verfrissende douche er goed in. En hoe vergankelijk het leven is dat bleek maar weer toen ik met Margot, Noud en Sunday cyclist Teddy nog even een kopje “bunna” (koffie) gingen drinken en er op nog geen10 meter afstand een begrafenisritueel zagen voltrekken waarbij de overledene in de kist gelegd werd en de kist op de bus getakeld werd richting de begraafplaats. Morgen keren we na een korte, stevige klim via het “dak van de Tour” terug naar Debre Birhan en is de week officieel doormidden. We hebben er weer veel zin in!

Michiel

Klik hier als je deze etappe ook wilt rijden!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

1 Reactie

  1. Wilco:
    12 oktober 2017
    Michiel, blij dat je in de bus gestapt bent zodat je energie over had voor dit verhaal:)