De trilproef

Wel eens 12 km over een grindpad gereden? Nou, vandaag mochten wij dat 10 keer doen. En dan niet over op maat gesorteerde steentjes, maar met keien, gaten, en de bekende schapen, ezels en honden. Onze grootste obstakel was niet eens een van die huisdieren, maar een zwerm bijen die zich in onze helmen leek de willen nestelen. Ik heb mijn maten nog nooit zo snel zien accelereren om weg te komen. Een van onze metgezellen had een andere tactiek en vluchte het graanveld in, naar verluid op zoek naar zand om de beesten in de ogen te strooien naar oud Ethiopich gebruik. Hij werd 2 keer gestoken. De schade was verder beperkt tot de zonnebril van Willian die zich in veilige haven waande maar verrast werd door een achtergebleven stekende vriend en in zijn afweer zijn eigen bril in stukken sloeg. Naast de trilproef van vandaag mochten we ook al onze 24 versnellingen weer gebruiken, gelukkig vaak bergaf met 40 km/hr over de keien, maar ook zo steil dat lopen sneller ging dan fietsen (en dat na 100 km ploeteren). We klagen verder niet; het was een schitterende dag, rijdend in het zonnetje, graadje of 24 en de prachtige kleurrijke velden, rieten hutjes (tukuls) om de paar kilometer. In dit gebied zijn deze huttensetjes omgeven met metershoge cactussen om de wilde dieren buiten te houden. Als we her en der pauzeren komen de kinderen nieuwsgierig van het veld of erf, of laten hun kudde in de steek om die gekke mensen met rare pakjes en afwijkende huidskleur van dichtbij te bekijken. Ze laten zich meestal graag fotograferen en poseren alsof ze het elke dag doen. Het lukt onze chauffeur Lisanu zelfs 3 puberende herders te verleiden een ritueel dansje te doen op muziek uit de autoradio. Vaak geef ik showmodellen dan een pen die ze dankbaar in ontvangst nemen. Inmiddels hebben we zo op de 250 km van onze tocht vele groen witte herkenningspunten uitgezet (van de kleuren van de pennensponsor). 
Over versnelling gesproken; het leven gaat hier in een compleet ander tempo. Daar lijken ze in de jaartelling al rekening mee gehouden te hebben; het is hier nu 2007! Maar serieus; wat doen wij in Nuenen (en welicht ook elders in NL) als we even naar de winkel moeten en het is meer dan 5 minuten fietsen, dan nemen we de auto; kan alles in. Hier ga je 's morgens vroeg te voet naar het nabije dorpje, zeg 3 uur lopen, neemt bij voorkeur ook een takkenbos mee op de rug en eventueel de ezel voor de megazakken uien. Wacht op de markt tot je je waar kwijt bent en schaf met het verworven geld je eigen gerief aan. Kom voor donker thuis met een golfplaat of zak graan en begin dan met koken voor de familie. Veel succes! 
Nee wij, hier in Ethopie, doen mee. We vertrokken vanmorgen vroeg, komen 10 uur later net voor donker aan en voelen onze opgeschudde ledematen alsof we de hele dag een zak uien gedragen hebben. Maar het was niet meer dan een fototoestel in ons fietsjasje.

Joost

Alle donaties zijn van harte welkom!